Chicago & Denver.

Donderdag 3 september:

Na met bijna een uur vertraging aangekomen te zijn in Chicago werd na een korte wandeling van 20 minuutjes het Congres Plaza Hotel bereikt, gelegen aan het befaamde Michigan Avenue en op loop afstand van Lake Michigan. Na ingecheckt te hebben en de koffers op de kamers gedumpt te hebben zijn we gelijk richting het Grant prak gegaan hier ligt de befaamde Buckingham Fountain, je weet wel die uit de intro van Married with Children. Hier werden eerst een paar foto’s geschoten om vervolgens via de promenade naar het Shedd Aquarium te lopen op ongeveer 1,5 kilometer afstand. Hier lag een Chicago pass voor ons klaar het geen ons toegang gaf tot diverse musea en andere attracties in de stad waaronder dus het Shedd Aquarium. Een groot ruim opgezet aquarium met werkelijk allerlei vissoorten van over de hele wereld van de kleinste guppy’s tot de grootste arapaima’s na hier een flink aantal uurtjes rond gelopen hadden was het tijd om terug te gaan naar het hotel en ons op de te maken voor een geweldige avond American Football in het Field Stadium. Hier zouden de Chicago Bears het opnemen tegen de Cleveland Browns in een pre-season wedstrijd voorafgaand aan de aftrap van het NFL-seizoen 2015.

Ver van te voren had ik hier twee kaarten voor gereserveerd welke uiteindelijk helemaal geen slechte plaatsen bleken te zijn sterker nog, ze bevonden zich op de tweede rang op het mediadek ter hoogte van de spelerstunnel en recht voor de endzone. Dat beloofde dus een geweldige avond te gaan worden in een bijna uitverkocht stadion met ruim 70.000 man. En dat werd het met een spectaculaire opkomst van het thuisteam met veel vuurwerk en bombarie maar ook het gebruikelijke respect voorafgaand aan de match, zo werden enkele gesneuvelde militairen en omgekomen agenten herdacht alvorens men het Amerikaanse volkslied inzette. Na het volkslied volgde een geweldige wedstrijd die uiteindelijk door de thuisploeg met 24 – 0 (3 touchdowns en 1 fieldgoal) werd gewonnen.  Nadat de wedstrijd afgelopen was zijn we uiteindelijk via de promenade terug te lopen naar het hotel. Op de terugweg kwamen we wederom langs de Buckingham Fountain welke nu kleurrijk verlicht was en een soort van kuur op muziek uitvoerde met wisselende kleuren en dansende fonteinen op de maat van de klassieke muziek die uit de luidspeakers op het plein schalde. Deze “show” werd ieder heel en half uur opgevoerd en trekt iedere avond vele tientallen tot honderden toeschouwers. Eenmaal in het hotel werd snel het bedje opgezocht want het was best een lange dag vandaag aangezien we er al vroeg moesten ivm onze aankomst in Chicago.

Vrijdag 4 september.

Ook vandaag weer vroeg op want er stond ons wederom een volle dag te wachten. Als eerst werd dezelfde wandeling langs de promenade van Lake Michigan gemaakt, dit keer naar het befaamde Field Museum, een natuur historisch museum met één van de grootste collecties dinosaurus-fossielen. Aangezien het nog vroeg was werd eerst een ontbijtje in het museum genuttigd alvorens we de collectie zouden bewonderen. Het hoogtepunt was toch wel het skelet van ’s werelds meest complete T-rex, Susie. Deze T-rex is voor maar liefst 90% uit alle originele botten opgebouwd. Enkel de schedel ( welke apart staat tentoongesteld) en wat zwevende ribben ontbreken verder is het skelet nagenoeg geheel compleet. Nadat we een paar uur door het museum geslenterd hadden wijn we richting het Chicago Planetarium gegaan waar we ook een paar uur rond hebben gelopen, niet dat er veel boeiende dingen waren maar toch. Na dat we op de sterren uitgekeken waren zijn we terug gegaan richting downtown Chicago waar we nog via de Magnificant Mile (1 van de top 10 winkelstraten in de wereld Michigan Avenue) naar de Chicago 360 zijn gelopen. Dit is het op 1 na hoogste gebouw van Chicago en tevens 1 van de hoogste in de VS. Nadat we met de lift op de 103de etage aangekomen waren was er echter niets anders dan wit te zien. De top van de toren stond midden in de wolken, welke gelukkig voor ons snel voorbij trokken waardoor er toch nog een flink aantal mooie momenten waren waar op het uitzicht tientallen kilometers ver rijkte over Lake Michigan (1 van de grootste zoetwaren meren ter wereld en onderdeel van de Great Lakes). Nadat we ook hier wat foto’s gemaakt hadden werd de wandeltocht terug naar het hotel aangevangen. Later die avond zijn we nog maar even in Grant Park wezen kijken bij de Buckingham fountain waar ik een flinke hoeveelheid nachtfoto’s heb gemaakt van de fontein (die hopelijk gelukt zijn).

Zaterdag 5 September:

Helaas was het alweer tijd om Chicago te verlaten maar voor het zover zou zijn stond er nog  1 bezoekje op de planning. Nadat we uitgecheckt hadden uit het hotel werden de koffers naar het station gebracht waar ze veilig werden opgeborgen. Na het opbergen van de koffers zijn we richting de voormalige Sears Tower  gegaan. De hoogste wolkenkrabber in Chicago welke bekend staat om zijn Skydeck met uitschuifbare glazen balkons op 400 meter hoogte. Deze ervaring moesten we uiteraard even meegemaakt hebben. Nadat zowel Joost als ik even geposeerd hadden op 1 van deze 4 glazen balkons en we de nodige foto’s gemaakt hadden was het de hoogste tijd om af te zakken richting het Chicago Union Station. Waar we onze koffers op pikte en vervolgens incheckte in de Amtrak Lounge, een luxe wachtkamer met gratis koffie, fris, snacks en andere versnaperingen.

15 minuten voor ons vertrek werd omgeroepen dat de passagiers van de California Zephyr #5 zich naar het perron mochten begeven. Nadat de tickets gecontroleerd waren konden we in stappen in de gereedstaande Amtrak Superliner. Ook voor deze trip hadden we een bedroom gereserveerd. Maar omdat dit een Superliner is en de vorige twee Viewliners was dit een dubbeldeks trein met boven onze bedroom. Eenmaal aan boord werden de koffers gedumpt en werd de reis naar onze volgende bestemming begonnen: Denver, The Mile High City!

Zondag 6 September:

Denver, the Mile High City.

Zondag 6 september stond de wekker voor ons extra vroeg namelijk al om 6 uur omdat we om 7 uur aan zouden komen in Denver. Helaas voor ons had ook deze trein zijn vertraging en arriveerden we een ruim uur te laat. Op zich niet erg want daardoor konden we nog ff rustig ontbijten en de nodige spullen inpakken. Nadat de trein achteruit het Union Station van Denver was ingeduwd mochten we uitstappen. Na een korte verkenningsronde langs het station werd al snel een gereedstaande taxi gepakt welke ons naar ons (eigenlijk best wel afgelegen) hotel bracht. Omdat we zo vroeg in aankwamen was onze kamer helaas nog niet klaar. Op zich niet erg omdat we toch gelijk weer weg zouden gaan, dus werd de bagage in bewaring gegeven bij het hotel en opnieuw werd er een taxi genomen welke ons naar Elitch Gardens bracht. Een dagje lekker rondslenteren in een pretpark vol achtbanen en andere attracties. Omdat we niet wisten hoe druk of dat het zou zijn en het de zondag voor Labor Day was hadden we van te voren al tickets aan geschaft en VIP passes om zo zoveel mogelijk uit onze dag te kunnen halen. Hoewel het in de morgen nog redelijk rustig was begon het na twaalf uur toch aardig snel vol te stromen en kwamen de VIP-tickets (welke ervoor zorgde dat je de wachtrij voorbij kon lopen en nog maar enkele minuten hoefde te wachten ipv soms wel 45 min in 30 tot 33 graden) toch wel ged van pas. Nadat we eerst uitgebreid alle achtbanen gekeurd hadden werden deze nog diverse keren dunnetjes over gedaan. Tegen de klok van vier uur hadden we het eigenlijk wel een beetje gezien. Het park was volgestroomd en ook waren een flink aantal attracties gesloten.  Dus verlieten we het park en zijn we via een korte wandeling naar het station gelopen waarbij we nog langs Pepsi Center kwamen (een muziektempel ala Ziggo dome) waar de parkeerplaats vol stond met vrachtwagens van ene Taylor Swift, die daar blijkbaar een aantal  optredens zou geven. Dat verklaarde ook waarom bijna alle hotels waren volgeboekt in Denver. Nadat we doorgelopen waren richting het station werd wederom een taxi genomen die ons terug bracht naar het hotel. Later die avond maar even wezen eten bij de Buffalo Wild Wings. En man o man wat heb ik daar gesmikkeld zeg. Zeker 1 van de betere BBQ-Restaurants tot nu toe. Nadat we ons volgevreten hadden bewogen we ons moeizaam naar de vlakbij gelegen Wal-Mart. En godkanonnen wat zijn die winkels groot als je denkt dat een supermarkt bij ons groot is dat is niets vergeleken met de Wal-Mart. Nadat we wat inkopen gedaan hadden werd het hotel en het bijbehorende bedje opgezocht want zo’n dagje pretpark is best vermoeiend.

Maandag 7 September (Labor Day):

Vandaag stond een bezoekje gepland aan het Forney Museum of Transportation, ook geheel in stijl werd deze met een taxi bezocht. Dit museum herbergt een redelijke collectie aan antieke voertuigen waar onder 1 van de 8 bewaard gebleven Big Boy stoomlocomotieven. Deze Big Boys zijn de grootste stoomlocs ter wereld die ooit gebouwd waren. Van de 25 die er gemaakt zijn zijn er dus nog 8 van bewaard gebleven waaronder deze de 4005. Helaas staat deze zo opgesteld dat fotograferen nagenoeg onmogelijk. Maar het ging er voor mij om ooit in me leven 1 van deze machines in het echt te hebben mogen aanschouwen en dat is nu dus gelukt. Ook beschikt het museum over een fraaie Rotary snowplow welke werd ingezet voor het sneeuwvrij houden van de bergpassen door de Rocky Mountains. Na ook hier een paar uur rond gewandeld te hebben en de eigenlijk best wel leuke collectie bewonderd te hebben waren we toch wel een beetje uitgekeken. Dus werd bij de receptie een taxi besteld welke binnen 5 minuten ter plaatste was en 10 minuten later stonden we weer bij het hotel. Aangezien we verder niets gepland hadden en vanwege het feit dat het Laybor Day was, was er ook niet veel te beleven in Denver. Dus zongen we onze tijd uit tot de volgende dag.

Dinsdag 8 September:

Alweer een vroege wekker namelijk om half 6. Spullen waren de vorige avond al ingepakt en klaar gezet want we werden vandaag om 7 uur op het station verwacht. Voor dat we uitcheckten werd nog even snel gecheckt of de trein wel op tijd was en dat was die vandaag gelukkig. Dus hop in de taxi en op naar Denver Union Station waar we even voor 7 uur aankwamen. Het was al aardig druk in de centrale hal van het station waar slechts 2x per dag een trein komt. Rond de klok van 7:15 klonk in de verte het thyphoongeschal van de locs. Voor ons het teken om de spullen te pakken en in de wachtrij aan het begin van get perron aan te sluiten, links de sleepercars en rechts de coachclass. Nadat de tickets gescand waren en de boardingpas was ontvangen was het wachten tot we in mochten stappen. Omdat de trein hier een geplande stop van een uur had duurde het uiteindelijk nog bijna 30 minuten voor ons rijtuig en bedroom gereed waren. Maar eenmaal aan boord werd keurig op tijd vertrokken met wederom de California Zephyr #5 naar San Francisco!!!!

Volgende keer: de California Zephyr #5 een treinrit van 34 uur!