San Francisco, City by the Bay:

Woensdag 9 september:

Na een voorspoedige treinrit van 31 uur kwamen we een uur te vroeg aan in Emeryville, waarna we met een aansluitende Amtrak-bus naar Fishermans Wharf werden gebracht op nog geen 5 minuten lopen van ons hotel. Na ingecheckt te hebben en de koffers op de kamer gedropt te hebben werd gelijk koers gezet richting Pier 39, een oude pier vol met winkeltjes maar vooral eetgelegenheden. Al vroeg tijdens het plannen van de reis zag ik dat er zich hier een Bubba Gump restaurant bevond. En ik als visliefhebber kon deze kans niet laten liggen dus werd na een kort rondje over de pier het restaurant aangedaan. Na een voortreffelijke maaltijd zijn we nog even terug de pier op gelopen waar we werden getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang achter de Golden Gate Bridge. Weet nu ook waar deze zijn naam aan te danken heeft. Na nog een rondje gelopen te hebben keerden we rond een uur of 10 weer terug bij het hotel.

Donderdag 10 september:

Het was weer vroeg op vandaag, zoals eigenlijk als de gehele vakantie, want we moesten om 8:15 verzamelen bij pier 33 want vanaf daar zouden we met een boot naar het beruchte voormalige gevangenis eiland Alcatraz varen. Het was de eerste afvaart van de dag maar desondanks stond er al een gigantische rij om aan boord van de boot te gaan. Na een vaartochtje van ongeveer 20 minuutjes waarbij je een fantastische blik had op downtown San Francisco en een mist gehulde Golden Gate Bridge. Na aankomst op het eiland werd de gehele groep toeristen de ter plekke geldende regels uitgelegd waarna iedereen vrij was om te gaan en te staan waar je maar wou, uiteraard binnen de afgebakende gebieden. Vanwege de verwachte drukte gingen we gelijk naar het cellenblok waar middels een audiotour duidelijk werd hoe het was om als gevangene op Alcatraz te moeten verblijven. Tijdens de 29 jaar dat Alcatraz in gebruik was als federale gevangenis, zaten er enkele bekende criminelen opgesloten, onder wie Al Capone, Robert Franklin Stroud en Machine Gun Kelly.

Ook de cel waarin Frank Morris zat werd bezocht. Zijn cel en nog twee andere cellen waar vanuit hij samen met nog twee mede gevangen wist te ontsnappen vanaf Alcatraz, al wordt dat tot op de dag van vandaag nog steeds officieel ontkent dat ze zijn ontsnapt en zijn verdronken in de baai van San Francisco. Na een rondwandeling van bijna 3 uur over het eiland was het wel weer tijd om terug te keren naar het vaste land. Na wederom een boottochtje van twintig minuutjes kwamen we weer terug aan op pier 33. Na even wat gegeten en gedronken te hebben werd te voet richting het Cable Car museum gelopen. En dat was af en toe een beste klim op vele de steile hellingen die San Francisco rijk is. Vanuit het Cable Car museum worden de kabels  4 nog in dienst zijnde cable cars lijnen aangedreven. Het geheel stamt uit 1892. Na hier even wat rond gekeken te hebben zijn we uiteindelijk via Lombard street, het meest kronkelige straatje van San Francisco, terug gelopen naar het hotel.

Eenmaal in het hotel was het tijd om onze huurauto op te halen. Dit keer geen Ford Mustang zoals besteld maar een Chevrolet Camaro Convertible! Natuurlijk ook niet verkeerd. Nadat we de auto opgehaald hadden was het tijd om wat rond te rijden en natuurlijk zelf de vele hellingen te bedwingen. Na wat te hebben rond gereden kwamen we uit eindelijk weer bij Lombard Street aan. Ik moest en zou dit straat zelf met de auto berijden. Na wat gemanoeuvreer tussen de drommen toeristen die zich boven en onderaan het straatje verzameld hadden slingerden we in minder dan 1,5 minuut weer omlaag. Na het straatje voor een tweede keer bedwongen te hebben was het wel weer leuk geweest en keerden we terug naar het hotel want zo’n dagje rond lopen en rond rijden maakt best wel hongerig. Dus werd de auto in de garage onder het hotel geparkeerd en de spullen op de kamer gelegd waarna we opnieuw richting Pier 39 wandelden. Hier zat ook een Hard Rock Café en ook dat wou ik wel eens ervaren dus waarom niet in San Francisco. Na het nuttigen van een voortreffelijke maaltijd werd nog een rondje door de buurt gelopen en wat nachtelijke plaatje gemaakt alvorens we terug kwamen bij het hotel en het bedje opzochten.

Vrijdag 11 september:

San Francisco staat bekend om zijn dikke zeemist die de stad soms geheel aan het zicht kan onttrekken. Met die reden stond een bezoekje gepland aan Twin Peaks, een berg die zich midden in de stad bevind en een geweldig uitzicht biedt over de gehele stad. Dus hup in de auto en op naar Twin Peaks. Eenmaal aangekomen was duidelijk dat vandaag enkel de Golden Gate Bridge geheel in de dikke zeemist gehuld was. Zo nu en dan waren enkel de bovenzijden van de twee rode torens zichtbaar maar de rest was gehuld in een dikke nevel. Na een goed halfuurtje begon te mist zich langzaam terug te trekken en werd de brug langzaam zichtbaar. Na een flinke hoeveelheid foto’s van de gehele stad gemaakt te hebben stapten we wederom in de auto om richting de Golden Gate Bridge te rijden in de hoop dat de mist tegen de tijd dat wij er zouden zijn zou zijn opgelost. En dat was het geval de dikke zeemist was verdwenen en de brug stond nu strak in het zonnetje.

Nadat we van onderen wat foto’s gemaakt hadden werd een besloten om het wat hoger op te zoeken om vandaar ook wat plaatjes te maken. Nadat we eenmaal boven waren werd na kort overleg besloten om dan ook maar de gehele brug te bewandelen. 2,5 kilometer van de San Francisco kant naar de Vista Point kant. Maar als je eenmaal aan de overkant ben moet je ook weer terug. Al met al inclusief de wandeling vanaf de parkeerplaats was dit goed voor een tripje van een kleine 7 km wandelen. Na de wandeling over de Golden Gate Bridge werd richting Alamo Square en Steiner street gereden. Nu zal je denken wat is daar nou weer te doen. Vele van jullie kennen de serie Full House uit de eind jaren 80 begin 90. Nu had zag je tijdens de intro altijd een vrolijk rijtje huizen voorbij komen. Deze huizen heten de Painted Ladies en bevinden zich dus hier. Dus hier moesten even een paar foto’s van gemaakt worden. Nadat dat gebeurd was werd nogmaals koers gezet richting Lombard street om deze voor de verandering nog maar even twee keer af te dalen.

Na de afdaling van Lombard street wederom overleeft te hebben werd de auto weer opgeborgen en was het al weer de hoogste tijd voor een happie eten. Na wat rond snuffelen werd een restaurant met een redelijk aantrekkelijke naam en goede recensies gevonden, Tarentino’s. Eenmaal binnen was de tent uitgestorven, slechts een paar tafels waren bezet, was dit dan toch een foute keus geweest. Na het bestuderen van de kaart werd dan toch maar besteld en achteraf gezien was dit echt geen verkeerde keus, heerlijk gegeten. Na wederom een avondrondje langs de vele pieren was het toch weer tijd om het bedje op te zoeken.

Zaterdag 12 september:

Helaas het is al weer 12 september dat betekend voor ons dat de koffers ingepakt moesten worden en alles weer in de auto geladen. San Francisco zat er al weer op, na uit gecheckt te hebben reden we richting het vliegveld van San Francisco waar de auto ingeleverd moest worden. Aangezien de auto afgetankt moest worden terug gegeven werd eerst getankt. En laat het toeval dat naast het tankstation ook een IHOP lag, aangezien we nog niet ontbeten hadden was dit een mooie gelegenheid. Na een stevig ontbijt werd de reis naar het vliegveld vervolgt en de auto weer in geleverd bij de verhuurmaatschappij. Met een speciaal treintje werden we vervolgens naar de terminal gebracht waar we incheckten voor onze volgende bestemming Las Vegas!

Na ingecheckt te hebben en door de veiligheidscontrole heen gekomen te zijn werd de gate opgezocht om daar de tijd af te wachten dat ons vliegtuig zou arriveren en we konden boarden. Na dat iedereen aan boord was het tijd om op te stijgen om na 1,5 uur weer in Las Vegas te landen. Normaal zou de vlucht een goeie 666km zijn maar vanwege de nodige onweersbuien werd het een vluchtje van bijna 1100 km, des ondanks was onze piloot keurig op tijd in de gok hoofdstad van de wereld waar we de komende 3 dagen gaan door brengen.

Volgende keer Las Vegas!